Zakończone badania głębokości kolein i równości podłużnej dróg wykonywała Polska Inżynieria z Warszawy - firma wyspecjalizowana w drogowych badaniach diagnostycznych. Pozostałe parametry: nośność i stan ubytków powierzchniowych, które ocenia się na podstawie obmiaru charakterystycznych uszkodzeń, przeprowadza we własnym zakresie ZZDW.

Pomiary i oceny stanu podstawowych parametrów przeprowadza się cyklicznie tworząc System Oceny Stanu Nawierzchni (SOSN). System ten został wprowadzony w całej Polsce w latach 90-tych i objął wszystkie ówczesne 1,2 i 3 cyfrowe drogi, czyli obecne drogi krajowe i wojewódzkie. Badania składające się na SOSN, wykonywane są w krajach europejskich za pomocą różnych specjalistycznych urządzeń.

W Polsce równość podłużną mierzy się za pomocą francuskiej aparatury APL, nieco już przestarzałej amerykańskiej Bomp Integrator lub profilografu laserowego. Wyniki wyrażone są w tzw. punktach IRI, które są międzynarodową miarą, umożliwiają porównywanie między sobą stanu technicznego sieci drogowej poszczególnych krajów.

Widoczne na zdjęciu urządzenie APL, cenione jest przez drogowców za szybkość, dokładność i pomiar tego co najistotniejsze - nierówności, które odczuwa kierowca samochodu podczas jazdy.

Do pomiarów głębokości kolein służą natomiast poprzeczne profilografy laserowe lub ultradźwiękowe. Wyniki badań rejestrowane są w pamięci komputerów „pokładowych” aparatury, która umożliwia ich prezentowanie w formie wykresów w czasie rzeczywistym na monitorze zainstalowanym w pojeździe pomiarowym.

Belka przed samochodem posiada kilkanaście laserów, które mierzą odległość punktu na belce do punktu na jezdni przy dowolnej szybkości samochodu (nawet 200 km/h) i dowolnym kroku pomiarowym (nawet 2 mm)! Po zakończeniu badań, możliwe jest wygenerowanie kompletnego raportu zawierającego wszystkie niezbędne obliczenia oraz ocenę statystyczną ponieważ oprogramowanie pozwala na dokonywanie automatycznych obliczeń, analiz, wykresów i map opisujących stan techniczno-eksploatacyjny nawierzchni bitumicznych.

W diagnostyce nawierzchni, najtrudniejszym do oceny jest parametr nośności. Na świecie stosuje się różne sposoby jej oceny. Za najlepszy pomiar uznawane jest badanie ugięć dynamicznych, do którego służy aparat FWD. W Polsce jest około 10 tych urządzeń. Pomiary są jednak bardzo kosztowne i zbyt wolne aby można było sprawnie ocenić nośność całych sieci drogowych.

Za pomocą aparatu FWD bardzo trudno jest również ocenić nośność tzw. konstrukcji podatnych, czyli niesprężystych, takich jak beton czy stal. Dlatego w Polsce na drogach wojewódzkich najczęściej stosuje się metody oceny oparte na obmiarze zniszczeń. Polskie wytyczne oceny nośności oparte są głównie o doświadczenia francuskiej administracji drogowej. Metoda jest tania i szybka, a prowadzone na niektórych odcinkach równoległe badania innymi metodami (ugięcia sprężyste nawierzchni statyczne i dynamiczne), wskazują na olbrzymią przydatność tych ocen. Od kilkunastu lat, metoda ta została częściowo zautomatyzowana. Do inwentaryzacji uszkodzeń służą rejestratory SOWA-1, które zastąpiły rejestrację prowadzoną odręcznie przez pracowników Zarządcy Dróg.

Parametrem badanym cyklicznie przy pomocy specjalnej aparatury jest również badanie szorstkości czyli właściwości przeciwpoślizgowych nawierzchni. Badania te przeprowadza Laboratorium Drogowe, które dysponuje urządzeniem badającym opór hamowania zablokowanych kół na nawierzchni pokrytej wodą.

STR-3 to urządzenie skonstruowane przez Instytut Badawczy Dróg i Mostów z Warszawy. Charakteryzuje się dokładnością, dużą sprawnością i szybkością pomiarów. Pomiary odbywają się co 100 metrów przy prędkości pojazdu 60 km/h.

System SOSN ustala wyrażone w matematycznych punktach, kryteria stanu technicznego nawierzchni. W ten sposób mierzone odcinki dróg są przypisywane do odpowiednich klas. Najwyższa klasa A, to drogi nie wymagające zabiegów remontowych, w klasie B zalecane są prace profilaktyczne i usunięcia drobnych usterek. Klasa C to nawierzchnie w stanie niezadawalającym, które powinny zostać objęte planowanymi zabiegami, a klasa D to nawierzchnie w stanie złym, kwalifikujące się do natychmiastowego zabiegu remontowego.

System Oceny Stanu Nawierzchni (SOSN) wprowadzono, aby wszystkie drogi w Polsce były badane w/g tych samych kryteriów. Wytyczne znajdują się między innymi na stronach Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad w zakładce: http://www.gddkia.gov.pl/pl/998/system-oceny-stanu-nawierzchni.