Przypomnijmy, że w latach 90-tych w całej Polsce zaczął obowiązywać System Oceny Stanu Nawierzchni tzw. SOSN. W tym systemie wszystkie drogi publiczne powinny przechodzić okresowe badania nawierzchni, które pozwalają zakwalifikować je do jednej z czterech klas. Najwyższa klasa A,  to drogi nie wymagające zabiegów remontowych, w klasie B zalecane są prace profilaktyczne i usunięcia drobnych usterek. Klasa C to nawierzchnie w stanie niezadawalającym, które powinny zostać objęte planowanymi zabiegami, a klasa D to nawierzchnie w stanie złym, kwalifikujące się do natychmiastowego zabiegu remontowego.

Standardowo SOSN obejmuje badanie pięciu parametrów. Należą do nich: stan spękań, równość podłużna, koleiny, stan powierzchni, właściwości przeciwpoślizgowe. Wszystkie badania składające się na SOSN, wykonywane są za pomocą specjalistycznych urządzeń. Równość podłużna i poprzeczna mierzona jest za pomocą profilografów laserowych lub ultradźwiękowych. Cyklicznie bada się również nośność nawierzchni i jej właściwości przeciwpoślizgowe.

W praktyce za pomocą SOSN w Polsce badano tylko drogi krajowe, natomiast Zarządy Dróg Wojewódzkich prowadziły badania wybiórczo i bardzo rzadko na całej sieci swoich dróg. Wytyczne opracowane przez GDDKiA kładły nacisk na pomiary parametrów techniczno - eksploatacyjnych dróg krajowych.  Parametry te nie obowiązywały dróg wojewódzkich i co się z tym wiązało, Zarządy Dróg Wojewódzkich  wykonywały własne i dość zróżnicowane badania stanu nawierzchni drogowej.

Stąd idea opracowania jednolitych wytycznych dotyczących diagnostyki stanu nawierzchni, które pozwoliłyby ocenić stan sieci drogowej oraz zaplanować strategię utrzymaniową przez każde z województw biorących udział w projekcie.

Ugięciomierz dynamiczny symuluje przejazd ciężarówki i mierzy dynamiczne ugięcie nawierzchni za pomocą geofonów

Jednolita diagnostyka nie tylko umożliwia ocenę aktualnego stanu technicznego nawierzchni, ale również pozwala przewidzieć jakim zjawiskom będzie podlegać jezdnia w przyszłości. Dane takie dostarczają Zarządcy przekonujących argumentów  o koniecznych naprawach i przebudowach, co ma wpływ na projektowanie budżetów samorządowych.

Przypomnijmy, że aby sieć drogowa nie ulegała zbyt dużej degradacji, nawierzchnia powinna być remontowana średnio co 15 lat.  Sieć dróg wojewódzkich w zachodniopomorskim ma blisko 2111 km. Aby ją utrzymać w całości w zadowalającym stanie, ZZDW powinno każdego roku przebudowywać i remontować około 140 kilometrów dróg.  Gdy nie realizuje się tego planu, to pomimo wysokich nakładów finansowych, coraz więcej dróg stopniowo przechodzi do klas niższych.

Zgodnie z podpisaną umową, wyłoniona w przetargu, niemiecka firma Heller opracuje nowe zasady, zakres i metody diagnostyczne, właśnie dla dróg wojewódzkich. Dotyczyć one będą badań równości podłużnej i poprzecznej, właściwości przeciwpoślizgowych, cech powierzchniowych i nośności nawierzchni drogowych.  A także konstrukcji nawierzchni, fotorejestracji  pasa drogowego, oceny stanu i metod analitycznych.  Opracowane zostaną również wytyczne kontroli jakości badań, czyli np. wymagania homologacyjne sprzętu pomiarowego.

Prace nad nowym system powinny zostać zakończone w październiku tego roku.